ټکی: (.)

الف : د جملې په پای کښې راځي او يو مطلب سرته رسوي.

لکه: دا ډير ښه کتاب دی.

سواليه ؟

الف ): دا نځښه د پوښتنو په پای کښې راځي.

لکه : ولې نا وخته راغلې؟

ب): د شک ښودلو په وخت کښې هم راځې ، لکه:

د با يزيد روښان د مړينې کال (۹۸۰ ﻫ ق ښودل شوی دی)(؟)

۳. ندائیه (!):

الف): د ندائيې نخښه د خطابي جملې په پای کښې راځي.

لکه : تاته وایم !

ب): د حيرانۍ او تعجب په حالت کښې لیکله کښيږي، لکه :

اوهو، څه ښکلی ګل دی!

کله چې تعجب د پو ښتنې وړ وي او یا د تمسحر وړ وي ؛ نو بیا سوالیه او ندائیه دواړه د جملې په پای کښې راځي ،

 لکه: آّه، څومر ظالم!

۴. کامه(،):

الف): د جملې دوې یا څو فقرې (برخې) سره بیلوي.

لکه : زه چې لوګر ته تلم ، لاره خرابه وه

ب): د معترضه جملې يوې او بلې خوا ته راځي.

لکه : زما کتاب ، چې ډیر وخت يې درسره وتلی، را ولیږه !

ج): د کلمو د پرلپسې عطف په وخت کښې د عطف د (او) پر ځای راځي.

لکه : ما خپل کتاب، قلم ، کاغذ او بکس را واخیستل

.

(،) کامه

د):

 په یوه کمله کښې چې د کامې ځای بدلول معنوي تغیر راولي، راځي.

او زما سور ، ګل خوښ دی““لکه: زما سور ګل ، خوښ د ی (،) کامه

چې دواړه سره بیل مفهومونه لري
 .

. ټیکامه (؛):

دا په اوږدو جمل کښې د اوږدو فقرو د بیلولو لپاره راځي، یانې تر کامې يې ساحه لویه او تر ټکي وړ ده ؛ لکه دا جمله :

ژمی چې دو اورو له امله ، لاري بندې شي؛ له یو ځای څخه بل ځای ته ، په تلو را تلو کښي خنډونه پښ شي؛ د لري دوستانو له حاله خبریدل ، سخت شي.

رفیع الله دلاور ستانکزی


 .